Bir yöneticinin yüzünü güldüren, her daim yanındaki yöresindeki, maiyetindeki, istişare meclisindeki iş bilir, liyakatli, tecrübeli ve güvenilir yardımcılarıdır. Sultan Alâeddin de dinine ve milletine hizmette beraber hareket edeceği güvenilir bir ekibe sahip olmuştu. Bu sayede nice güzel eserler ile asırlardır hayırla yâd edilen bir nam bıraktı arkasında…
Anadolu Selçuklu Devleti’nin kudretli sultanı Alâeddin Keykubad (1220-1237) da diğer Türk-İslâm devletlerinde olduğu gibi devletini, tecrübe ve nüfuz sahibi emirlerle, beylerle idare ediyordu. Bununla beraber, bir kısmı babası Sultan Birinci Gıyâseddin Keyhüsrev’den yâdigâr bu emirlerden bazıları, aynı zamanda hususî askerî birliklere ve dikkate değer zenginliğe sahip kumandanlardı. İçlerinden çok daha nüfuzlu olanları, zaman zaman sultana hükmetmeye dahi kalkışıyorlardı ki bu, haddi aşmak ve sultanın otoritesine karşı gelmek demekti. Ennihaye, gizli toplantılarla işi, sultanı tahtından indirip yerine küçük kardeşi Keyferidun’u getirmeyi planlayacak kadar ileri götürdüler. Düzenlenen tertibe göre Emîr Seyfeddin Ayaba, Sultan Alâeddin’i evine ziyafete davet edecek ve sultan burada esir edilerek tahttan indirilecekti.
Zaten meselenin buraya varacağını tahmin eden Alâeddin Keykubad, tertipten haberdar olunca, bir bahaneyle Emîr Seyfeddin’in davetini kabul etmedi ve en güvendiği beylerinden olan Emîr Mavrozomes ve Hokkabazoğlu Seyfeddin ile meseleyi istişare etti. Nihayetinde, suikastı planlayan dört emîr, standart teşrifat çerçevesinde âdet olduğu üzere saraya davet edildiler ve akabinde birer birer yakalanıp haklarında verilen idam kararı infaz edildi (1223).
Sultan Alâeddin artık çok daha emin adımlarla hükümdarlık edecekti. Ama at sırtından inmemecesine i’lâ-yi kelimetullah için gaza ve devlet-i ebed-müddet anlayışıyla on sekiz yıl fetihten fethe koştuktan sonra, yine bir suikast sebebiyle şehidlik rütbesine kavuşacaktır.
Yazının tamamını Yedikıta Dergisi 168. sayısından (Ağustos 2022) okuyabilirsiniz.
