Temizliği imandan sayan ecdadımız, payitahtın temizliğine hususi ihtimam göstermişlerdir. İstanbul’u temiz bir şehir yapmaya çalışan Osmanlı idaresinin en büyük yardımcısı, sokakları, caddeleri temizleyen tanzifat memurları, bugünkü adıyla çöpçülerdi. Hakkında binlerce şiir yazılan İstanbul’un, metruk şehirden gülistana dönmesinde, bu tanzifat memurlarının emeği küçümsenemeyecek kadar büyüktü…
Osmanlı ülkesi, bir kutlu İslâm beldesi. İnsanın ayağına ve gönlüne ne maddî ne de manevî bir toz-çöp bulaşır burada. Zira her ikisinin de temizleyeni vardır. Önce âlimleri temizler gönülleri, pak eder alınları. Sonra çöpçüleri alır süpürür sokağın pisini pasını. Temizdir, insanı da şehri de. Yavaştan ısındıksa mevzuya, anlatmaya devam edelim, derinlere inelim. Dimağlara erişip bilgiyi ince ince nakşedelim. Zihinler dolsun ilim-irfanla. Umulur ki amel eder öğrendiğinin zerresiyle. Lafı daha fazla uzatmayalım, bekletmeyelim hâzırunu… Dinimiz İslâm, temizliği öğretir ve emreder. Bir Müslüman temiz olmalıdır, evinden başlayıp bütün memleketine bu güzel hasleti yaymalıdır.
Yazının tamamını Yedikıta Dergisi 147. sayısından (Kasım 2020) okuyabilirsiniz.
[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
