Medeniyet ve zenginliğin yükselen binalarla ölçüldüğü, insanlığın ve insan hayatının hiçe sayıldığı bir dünya düzeni… Ve bu düzenin sembollerinden biri… Fotoğrafta gökdelenleriyle meşhur New York manzarası ve Empire State Binası’nda hayatı pahasına hiçbir güvenlik önlemi olmadan çalışmak zorunda olan bir işçi…
Osmanlı tarihinin en hüzünlü sahnelerinden biridir bu tablo. Bir tarafta üç kıtada toprağı bulunan Osmanlı Devleti’ni 33 sene iç ve dış düşmanlar karşısında ayakta tutmayı başaran İkinci Abdülhamid Han, diğer tarafta Osmanlı tebaasını temsil ettiğini iddia eden fakat içlerinde bir Türk’ün bile bulunmadığı bir hal‘ heyeti… Netice: Abdülhamid Han’ın üzerine titrediği koca devlet, İttihatçıların elinde on seneden az bir süre zarfında paramparça oldu. (27 Nisan 1909)
Kore’de savaşın yüküyle beraber erkek kardeşini de sırtına yüklemiş, Amerikan M-26 tankının gölgesinde bir Koreli kız. Size Türkiye’nin de dâhil olduğu Kore Savaşı’nın nasıl başladığı, kimin kazanıp kimin kaybettiğini anlatmak değil gayemiz. Fotoğrafa bir kez daha bakın! Aynı acılı ifade tanıdık geldi mi bir yerlerden? Yakın zaman önce Suriye, Filistin, Afganistan veya Arakan’da görmüş olabilir misiniz bu masum, bir o kadar da savaş yorgunu simaları? Sadece zaman ve mekân değişiyor, netice hep aynı. Savaşın kazananı devletler, kaybedeni ise hep insanlar… (9 Haziran 1951)
