Eskiden şehirleri birbirine bağlayan sadece yollar, raylar veya telgraf telleri değildi. Bir ressamın fırçasıyla da bağlanabilirdi birbirinden çok uzakta ve bir o kadar da mukaddes olan şehirler…
18. yüzyıl sonlarına kadar Türk resim sanatı genel manada, minyatür ve tezyinata ait eserler çerçevesinde şekillenmişken, yüzyılın sonlarından itibaren Osmanlı Devleti’nin Avrupa’yla giderek artan diplomatik ve ticarî ilişkileri, kültürel sahada da kendini gösterdi. Üçüncü Selim Han’ın Mühendishane-i Berrî-i Hümayun’un ders programına resim dersini koydurması neticesinde (1784), Osmanlı memleketinde Avrupa tarzı resim yapma ve yağlı boya kullanarak tablo teşekkülleri özellikle 19. yüzyılın başlarından itibaren hız kazandı. Başta Mekke-i Mükerreme, Medine-i Münevvere ve İstanbul gibi İslam âleminin mukaddes saydığı beldeler ressamlar tarafından resmedilmeye başlandı. Bu eserlerin en nadide olanlarından biri, hiç şüphesiz Mimarzâde Mehmed Ali Efendi’nin 1905’te yaptığı “kompozisyon” tablodur. Osmanlı döneminin en değerli şaheserlerinden biri olarak gösterilen tablodaki Mekke, Medine ve İstanbul tasvirleri Osmanlı’nın dünyaya bakışını, feza ve gezegen tasvirleri de Devlet-i Aliyye’nin kâinat tasavvurunu gözler önüne sermekte.
Yazının devamını Yedikıta Dergisi 90. sayısından (Şubat 2016) okuyabilirsiniz.
“Serhaddin ucunda bir gölge, bir dua gibi durur bazı yerler. Deliorman da onlardan biridir; sessiz,…
Cihan hükümdarı Kanuni Sultan Süleyman, son seferinden hemen önce yazdığı vasiyetnamesinde su hizmetinden bahsediyordu…
Anadolu topraklarında dikilitaş formundaki en büyük Türkçe kitabe, Germiyanoğluları zamanında dikilmiştir. Kütahya’da bulunan kitabe, taş…
“Her gün için bir parça ekmeğim ve ibadet edeceğim bir mescidim olsun, bu bana yeter.”
Bir şehir nasıl marka olur? Veya bir şehir nasıl pazarlanır? Bu sorulara en isabetli cevabı,…
Bu makalemizde İslâm şehirciliğinin ilk dönemlerine ve şehir müelliflerinin ilk misallerine temas edeceğiz…